Το Κελλάκι απέχει µόλις 28 χιλιόµετρα από το κέντρο της πόλης της Λεµεσού και σε 12 λεπτά συναντά κανείς τη θάλασσα. Έχει γειτονικά χωριά την Επταγώνια, το Πραστείο Κελλακίου, τη Σανίδα και ερχόµενος προς το Κελλάκι, την Παρεκκλησιά.
Ονοµασία της κοινότητας
Αναφορικά µε την ονοµασία του Κελλακίου υπάρχουν δύο εκδοχές µε ένα κοινό στοιχείο· τα κελιά. Η µία αφορά έναν µοναχό που πρωτοέκτισε στην περιοχή ένα κελί, «αφού ο χριστιανικός βίος που ξεκίνησε τον 3ον αιώνα µ.Χ. ωθούσε τους οπαδούς του σε απόκεντρα, στο κτίσιµο µικρών δωµατίων που ονοµάζονταν κελιά. Όταν ο ασκητής εγκατέλειψε το χώρο σχηµατίστηκε ο µόνιµος συνοικισµός». Η άλλη εκδοχή συνδέεται µε τα κελιά της Ρήγαινας.
Η κοινοτάρχης Κωνσταντία Αντζουλή ανέφερε ότι η µεγαλύτερη µερίδα των κατοίκων ασχολούνται µε τη γεωργία, καλλιεργώντας κυρίως λαχανικά και φρούτα. «Παράγονται, εκτός φυσικά από την ξακουστή ντοµάτα, κάθε είδους φθαρτά και φρούτα».
Ο Λοΐζος Γεωργίου από την Κερύνεια είπε ότι από το 1976 ζει στο Κελλάκι, όπου έφτιαξε οικογένεια και αγάπησε και αυτός τη γη. Ο κ. Λοΐζος χαρακτήρισε τους κατοίκους του Κελλακίου βιοπαλαιστές, µε όλη τη σηµασία της λέξης, λέγοντας ότι παρά τις δυσκολίες, την εκµετάλλευση και τα συµφέροντα γύρω από τη γεωργία, εντούτοις, όπως είπε, οι κάτοικοι αγωνίζονται χωρίς να τα παρατούν. «Είναι τίµιοι αγωνιστές της γεωργίας», υποστήριξε.
Ο επαγγελµατίας γεωργός Μιχάλης Παπαντωνίου, µέσα από τα καταγάλανα µάτια του οποίου έβλεπες όλη την αγάπη του προς τη γεωργία, δήλωσε ότι από τα πέντε του χρόνια ασχολείται µε αυτό που του γεµίζει την ψυχή. Συγκεκριµένα, ανέφερε ότι σήµερα είναι 51 ετών και καλλιεργεί κυρίως φυλλοβόλα δέντρα, όπως κερασιές, νεκταρίνια και ροδακινιές. «Καλλιεργώ ακόµα και κουνουπίδια, κραµπιά, κουλούµπρες και µπρόκολα. Ας µην ξεχνάµε ότι είναι περιορισµένος ο χρόνος παραγωγής µας στο Κελλάκι, εφόσον βρίσκεται σ’ ένα υψόµετρο που δεν µπορούµε το χειµώνα να παραγάγουµε πολλά προϊόντα».
O κ. Μιχάλης, κληθείς να πει ποιο είναι το µυστικό της δουλειάς του, είπε µε το χαµόγελο στα χείλη ότι «χρειάζεται επιµονή και υποµονή, γιατί έχεις πάντα να κάνεις µε τη φύση. Η φύση δεν βολεύει ποτέ τους πάντες, γι’ αυτό και πρέπει να προστατεύουµε τις καλλιέργειές µας, όπως µε χαλαζοκαλύψεις». Σχετικά µε το αν µια οικογένεια µπορεί να αντεπεξέλθει οικονοµικά µε γονείς γεωργούς, ο κ. Μιχάλης ανέφερε ότι αν πραγµατικά υπάρχει βοήθεια από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και αν κατανέµονται σωστά, µπορεί να αντεπεξέλθει.
Με τη γεωργία ασχολούνται και αρκετοί νέοι. Συναντήσαµε τον Στέλιο Στυλιανού, έναν από τους νεαρούς γεωργούς. Ο Στέλιος είναι µόλις 27 ετών και αγαπά, όπως είπε, το Κελλάκι και τη φύση. Ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια να ασχολείται µε τη γεωργία και άφησε, όπως είπε χαρακτηριστικά, το πτυχίο Οικονοµικών-Ναυτιλιακών στο συρτάρι. «Μου αρέσει το χωριό και δεν µπορώ να ζήσω σε κάποια πόλη. Στον Πειραιά που σπούδαζα πέντε χρόνια ήταν αρκετό για µένα. Το άλλο που µε έκανε να ασχοληθώ µε τη γεωργία είναι κυρίως το ότι είσαι ο µάστρος του εαυτού σου», ανέφερε.
Ο Στέλιος διατηρεί το δικό του περβολάκι, όπως µας είπε, το οποίο έχει διάφορα δέντρα, όπως νεκταρινιές, ροδακινιές ακόµα και σταφυλιές. «Το καλό κλίµα φέρνει και τις καλές καλλιέργειες και σίγουρα στο Κελλάκι το 80% των δέντρων µπορείς να το φυτέψεις, αποδίδοντάς σου καρπούς», σχολίασε.
Η κοινοτάρχης Κωνσταντία Αντζουλή ανέφερε ακόµα ότι κάποιες γυναίκες ασχολούνται µε το πλέξιµο, µε την παρασκευή παραδοσιακών ψωµιών και µαρµελάδων και αρκετές ασχολούνται µε τη γεωργία. Επίσης, είπε ότι αρκετοί κάτοικοι, κυρίως νέοι, πηγαινοέρχονται Λεµεσό, δουλεύοντας ως κρατικοί ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, ή ελεύθεροι επαγγελµατίες. Κάποιοι άλλοι διατηρούν βιοτεχνίες και µικρές επιχειρήσεις στο χωριό.
Οι οµορφιές του Κελλακίου
Το Κελλάκι είναι ένας κατάλληλος προορισµός για µια εκδροµή µε το άλλο σου µισό, την οικογένειά σου ακόµα και µε τους φίλους σου. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν το κοινοτικό πάρκο και να παίξουν µε τα παιχνίδια. Μπορούν επίσης να πιουν το ζεστό ή το κρύο τους ρόφηµα στην κοινοτική πλατεία. Η κοινοτάρχης πρόσθεσε ότι «η κοινοτική πλατεία εντυπωσιάζει στην είσοδο του χωριού προσφέροντας στον επισκέπτη την ευκαιρία ξεκούρασης σ’ ένα απαράµιλλης οµορφιάς τοπίο. Αποτελεί πνεύµονα πρασίνου και φιλοξενεί ξύλινες και πετρόκτιστες κατασκευές, στεγασµένους χώρους ανάπαυσης και υγιεινής καθώς και παιδότοπο».
Η κύρια εκκλησία του χωριού είναι αφιερωµένη στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο και δεσπόζει του χωριού. Στην είσοδο της κοινότητας, σ’ ένα ύψωµα, η εκκλησία, η οποία είναι κτίσµατος του 18ου αιώνα, έρχεται να δέσει µε την όλη εικόνα των παραδοσιακών δρόµων του Κελλακίου. Υπάρχει ακόµα και το γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας του Γλωσσά. Πρόκειται για την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκεται έξω από το χωριό και πολλοί πιστοί µε προβλήµατα οµιλίας την επισκέπτονται. Επίσης στο Κελλάκι συναντά κανείς το αρχαίο εξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Η κοινοτάρχης ανέφερε ότι «δίπλα από τον πευκόφυτο χώρο του µνηµείου υπάρχει ο εκδροµικός χώρος “Αρχάγγελος” που τον επισκέπτονταν πολλοί µαθητές, αλλά τώρα είναι κλειστός λόγω της ανέγερσης ενός νέου ναού, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ».
Επίσης, στην κοινότητα λειτουργεί το Πολιτιστικό Κέντρο όπου γίνονται διάφορες εκδηλώσεις, διαλέξεις, σεµινάρια και µαθήµατα χορού από τη νεοσύστατη χορευτική οµάδα Κελλακίου. Η κοινοτάρχης χαρακτηρίζοντας στολίδι το συγκεκριµένο κέντρο σηµείωσε ότι υπάρχει επίσης έκθεση µόνιµης, παλιάς φωτογραφίας, η οποία δηµιουργήθηκε το 2016. «Οι φωτογραφίες δείχνουν τους κατοίκους της κοινότητας να δουλεύουν. Γενικά µπορεί να δει κάποιος το πώς ζούσαν οι παλιοί», πρόσθεσε.
Ο «Σινοάς»
Το ύψωµα «Σινοάς» σύµφωνα µε πηγές, έχει αποδειχθεί ένα από τα ωραιότερα σηµεία της Κύπρου. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Κελλακίου και έχει άµεση σχέση µε τους θάµνους, τις σιινιές. Μιλώντας µε τον Γιώργο Γεωργίου, λειτουργό του Τµήµατος ∆ασών, και συγκεκριµένα προϊστάµενο του ∆ασικού Σταθµού της Παρεκκλησιάς, ανέφερε ότι η πρόσβαση στο σηµείο αυτό γίνεται οδικώς ή και µε τα πόδια. «Σε απόσταση 900 µέτρων από τη Μονή της Παναγίας του Γλωσσά, σε υψόµετρο 790 µέτρων, βρίσκεται η θέση παρατήρησης “Σινοάς”. Το όνοµα το πήρε από την οµώνυµη βουνοκορφή “Σινοάς”, η οποία είναι το ψηλότερο σηµείο του ανατολικού δάσους της Λεµεσού. Το σηµείο προσφέρει µία γενναιόδωρη µατιά των γύρω περιοχών όπως των Άγίων Βαβατσινιάς, της Οράς, της Επταγώνιας, της Μελίνης, του Αρακαπά, µεγάλου µέρους της οροσειράς του Τροόδους καθώς και της θάλασσας».
Στο Κελλάκι δεν θα φύγει κανείς νηστικός…
Στο Κελλάκι ο κάθε επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ξαποστάσει και να φάει άφθονο κυπριακό, παραδοσιακό φαγητό στην «Ταβέρνα Μανωλάς». Οι τουλίπες που περιτριγυρίζουν το ξεχωριστό κτίσµα και η όλη παραδοσιακή διακόσµηση έρχεται να δέσει µε τη µουσική. Η 25χρονη Ραφαέλλα Κρητικού, υπεύθυνη της ταβέρνας, είπε χαρακτηριστικά ότι συνεχίζει να ασχολείται µε αυτό που αγαπά, όπως συνήθιζε να κάνει από µικρή, όταν βοηθούσε τους γονείς της. Να περιποιείται τους επισκέπτες και να τους κάνει να απολαµβάνουν το Κελλάκι µε γεύσεις κυπριακών φαγητών. «Παρόλο που τελείωσα τις σπουδές µου σε κάτι εντελώς διαφορετικό, το ότι έχω µία δουλειά στο χωριό, το ότι είναι τόσο όµορφο το Κελλάκι και το ότι ξυπνώ στο περιβάλλον που αγαπώ, είναι σηµαντικό και µου δίνει περισσότερη δύναµη και ενέργεια να συνεχίσω τη µέρα µου».
Παραδοσιακά αρτοσκευάσµατα
Ακόµα, οι επισκέπτες στο Κελλάκι µπορούν να γευτούν παραδοσιακά αρτοσκευάσµατα από τα χέρια της κ. Νίτσας. Φτιαγµένα όλα µε προζύµι, µε το κλασικό, παραδοσιακό ψήσιµο του φούρνου µε τα ξύλα. Η Νίτσα Μιχαήλ ασχολείται µε τη συγκεκριµένη δουλειά εδώ και 15 χρόνια και όπως µας είπε, ξεκίνησε τη µικρή της βιοτεχνία µε 10 ψωµιά την ηµέρα. «Μου αρέσει τούτη η δουλειά και είναι η ζωή µου. Πριν αρχίσω το ζύµωµα και το ψήσιµο, ασχολούµασταν µε τη γεωργία επαγγελµατικά. Ύστερα από τρεις ισχυρές καταστροφές από ανεµοστρόβιλους τα αφήσαµε όλα πίσω».
«Οι πρωταγωνιστές» της βιοτεχνίας της κας Νίτσας είναι τα ψωµιά, τα κουλούρια, τα αλµυρά, οι φλαούνες και τα τσουρέκια. Ενόψει και των εορτών που έρχονται, η κα Νίτσα ανέφερε ότι το µυστικό της συνταγής των τσουρεκιών «είναι το ζύµωµα και οι µυρωδιές που βάζεις µέσα. Προτείνω τη µαστίχα, το πορτοκάλι και το µέχλεπι», είπε.
Η γεωργός και τα κοµπόστα της
Η Άννα Αγαθοκλέους ως επαγγελµατίας γεωργός φτιάχνει γλυκά, µαρµελάδες και κοµπόστα. Προέρχονται όλα από τις δικές της καλλιέργειες, οι οποίες δεν είναι άλλες από τα διάφορα φρούτα. «Είµαι αγρότισσα και το λέω µε πολλή περηφάνια. Σπούδασα στην Αµερική, αλλά προτίµησα να στηρίξω τον άντρα µου και την οικογένειά µου», ανέφερε, προσθέτοντας ότι υπάρχει κόσµος που την βλέπει µε µειονεκτικό τρόπο, αλλά, όπως είπε, αυτά τα λόγια δεν την ενδιαφέρουν καθόλου. «Κάνω και µεταποίηση προϊόντων και αξιοποιώ αυτά τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα τα πετάξουµε. Για παράδειγµα τα υπερβολικά ψηµένα φρούτα τα κάνουµε µαρµελάδες. Μπορεί τα στιγµατισµένα από το χαλάζι φρούτα να τα καθαρίσουµε και να τα κάνουµε κοµπόστα-κονσέρβες. Αγαπώ αυτή την ασχολία γιατί είµαι σίγουρη πως η οικογένειά µου τρέφεται υγιεινά».