Toy Κωνσταντίνου Παπαθωμά, Αρχιτέκτονα
Σκεφτόμουν πάντα πως η Αρχιτεκτονική δεν είναι ούτε ειδικότητα, αλλά ούτε κάτι που αφορά μόνο στους ειδικούς. Δεν είναι δηλαδή ούτε μια Επιστήμη που δεν την καταλαβαίνεις και που ως εκ τούτου δεν σε απασχολεί, αλλά ούτε και καμιά Τέχνη για την οποία δεν έχεις κλίση και άρα δεν επιδίδεσαι.
Η Αρχιτεκτονική είναι μέρος τής ζωής όλων μας, ειδικών και μη, δημιουργών, κατασκευαστών και χρηστών, και είναι μάλιστα παράγοντας που την καθορίζει: ως Νομοθεσία, ως Αισθητική, είτε ως Λειτουργία. Είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε: η γωνιά, το δωμάτιο, η κατοικία, η γειτονιά, η πόλη μας.
Σάς καλωσορίζω λοιπόν στη στήλη μου αγαπητοί αναγνώστες, η οποία θα είναι σε 15μερη τακτική βάση κοντά σας, και που σκοπό έχει να ανοίξει τη συζήτηση περί Αρχιτεκτονικής σε όσο το δυνατό πιο πλατιά βάση, με τη ματιά ενός Αρχιτέκτονα που βλέπει τα πράγματα από ψηλά, από Βήμα Μετέωρο! Ο τίτλος βέβαια είναι παράφραση ταινίας τού αείμνηστου Αγγελόπουλου, ας με συγχωρέσει!
Η θεματολογία έχει να κάνει είτε με τις εμμονές μου γύρω από τη θεωρία τής Αρχιτεκτονικής, είτε με την αρχιτεκτονική επικαιρότητα, που καθορίζει το μηχανισμό τής καθημερινής μας ζωής, διαμορφώνει την αισθητική μας, και τα πλαίσια μέσα στα οποία κινούμαστε!
Σκοπός δεν είναι η κριτική σε Συναδέλφους για τη δράση και τη δουλειά τους, θέλω όμως με κριτική ματιά να προβληματίζω και να προβληματίζομαι για το Αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι, που καθορίζεται από τους νόμους, τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις μας!
