Αισθάνεστε πώς μερικές φορές η γάτα σας σας αγνοεί ή πως δεν είναι εκείνη το κατοικίδιό σας αλλά με έναν τρόπο ισχύει το αντίστροφο;
Νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο υποστηρίζει πως οι γάτες είναι παραπάνω από ικανές να αναγνωρίσουν την φωνή του ιδιοκτήτη τους, ωστόσο επιλέγουν να τον αγνοούν- για λόγους που ενδεχομένως έχουν να κάνουν με την εξελικτική πορεία του συγκεκριμένου ζώου.
Η έρευνα των Atsuko Saito και Kazutaka Shinozuka εξέτασε 20 οικόσιτες γάτες μέσα στα σπίτια τους, περιμένοντας μέχρι ο ιδιοκτήτης τους να φύγει από το οπτικό τους πεδίο και έπειτα παίζοντας ηχητικά αποσπάσματα από τρεις αγνώστους να φωνάζουν το όνομά τους. Στη συνέχεια έπαιζαν την φωνή του ιδιοκτήτη τους και μετά και πάλι την φωνή ενός αγνώστου.
Οι ερευνητές ανέλυσαν έπειτα την αντίδραση των γατών σε κάθε κάλεσμα, συνυπολογίζοντας διάφορους παράγοντες όπως κινήσεις αυτιών, ουράς και κεφαλιού, φωνητική απόκριση, διαστολή του ματιού και μετατόπιση στις πατούσες.
Όταν άκουγαν το όνομά τους οι γάτες επεδείκνυαν «συμπεριφορά προσανατολισμού», δηλαδή κουνούσαν το κεφάλι και τα αυτιά τους προκειμένου να εντοπίσουν από πού προέρχεται ο ήχος. Αν και έδειχναν μεγαλύτερη ανταπόκριση στη φωνή του ιδιοκτήτη τους συγκριτικά με ενός αγνώστου, αρνούνταν να μετακινηθούν όταν τις φώναζε οποιοσδήποτε από τους εθελοντές.
«Τα αποτελέσματα δείχνουν πως οι γάτες δεν ανταποκρίνονται ενεργά με επικοινωνιακή συμπεριφορά στους ιδιοκτήτες που τις καλούν από σημείο εκτός του οπτικού πεδίου τους, παρόλο που και μπορούν να ξεχωρίσουν την φωνή τους», γράφουν οι ερευνητές. «Η σχέση μεταξύ γάτας- ιδιοκτήτη διαφέρει πολύ από αυτή σκύλου- ιδιοκτήτη» αναφέρουν.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό επιστημονικό περιοδικό Animal Cognition, αναφέρει πως ο λόγος της απαθούς συμπεριφοράς των γατών μπορεί να ανάγεται στην διαδικασία εξημέρωσης του είδους.
Πρόσφατες γενετικές αναλύσεις αποκάλυψαν πως ο κοινός πρόγονος της σύγχρονης οικόσιτης γάτας ήταν η Αγριόγατα της Ευρώπης (Felis silvestris silvestris), είδος που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τους ανθρώπους πριν από περίπου 9.000 χρόνια.
Καθώς οι πρώτες κοινωνίες ανέπτυσσαν τη γεωργία, οι συγκεκριμένες γάτες εγκαταστάθηκαν για να κυνηγούν τρωκτικά σε αποθήκες σιτηρών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι συγγραφείς της έρευνας, οι γάτες «εξημέρωσαν τον εαυτό τους».
«Ιστορικά μιλώντας, οι γάτες, σε αντίθεση με τους σκύλους, δεν εξημερώθηκαν για να υπακούν στις εντολές των ανθρώπων. Αντιθέτως, φαίνεται πως πήραν πρωτοβουλία στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους». Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία ανθρώπων και σκύλων, όπου οι δεύτεροι ανατράφηκαν για χιλιάδες χρόνια ώστε να ανταποκρίνονται σε εντολές και διαταγές. Οι γάτες, όπως φαίνεται, δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθουν κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, όπως σημειώνει και η έρευνα «παρόλο που οι σκύλοι θεωρούνται από τους ιδιοκτήτες τους περισσότερο στοργικοί από τις γάτες […] ιδιοκτήτες γατών και σκύλων δεν διαφέρουν ιδιαίτερα στο επίπεδο δεσίματος με τα κατοικίδιά τους».
Η έρευνα καταλήγει παρατηρώντας πως «η συμπεριφορά της γάτας που κάνει τον ιδιοκτήτη της να δένεται μαζί της παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστη».