Ο σκύλος έχει τη «μαγική» ιδιότητα να απαλύνει τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου. Έχει την ικανότητα, μεταξύ άλλων, να μετριάζει την κατάθλιψη, τον φόβο, το άγχος.
«Πρόσφατα επιστημονικά άρθρα διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ του σκύλου και της ανθρώπινης υγείας.
Συνολικά, οι μελέτες δείχνουν ότι οι σκύλοι μπορούν να έχουν θετική επίδραση στην ψυχική υγεία των ανθρώπων.
Η διαπίστωση αυτή είναι γνωστή από τη δεκαετία του 1930, κατά την οποία ο διακεκριμένος φυσιολόγος, νευρολόγος, ψυχίατρος και πατέρας της ψυχανάλυσης, Sigmund Freud, θεωρούσε ότι τα σκυλιά έχουν μια ιδιαίτερη αίσθηση, που τους επιτρέπει να κρίνουν με ακρίβεια το χαρακτήρα ενός ατόμου. Για τον λόγο αυτό, σε πολλές συνεδρίες με ασθενείς του είχε πάντοτε δίπλα του την αγαπημένη του σκυλίτσα, που την ονόμαζε Jofi.
Ο ίδιος ο Freud είχε παραδεχθεί ότι συχνά εξαρτιόταν απόλυτα από τη σκυλίτσα του για την αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης των ασθενών του.
Παράλληλα παρατήρησε ότι η παρουσία της Jofi είχε μια κατευναστική επίδραση σε όλους τους ασθενείς του.
Ο διάσημος ψυχίατρος είχε δηλώσει ότι οι λόγοι που μας ωθούν να αγαπάμε ένα σκυλάκι, με τέτοια ένταση, γίνονται κατανοητοί όταν βλέπουμε ότι η αγάπη τους είναι άνευ όρων. Η σχέση που έχουμε με τον σκύλο μας απελευθερώνει από τις αφόρητες συγκρούσεις του πολιτισμού, διότι τα σκυλιά δεν έχουν, ούτε τη διαιρεμένη προσωπικότητα, ούτε τη σκληρότητα του πολιτισμένου ανθρώπου, αλλά ούτε το πνεύμα εκδίκησης», ενημερώνει ο ψυχολόγος, Δημήτρης Κόρακας .
Επίσης, αναφέρει ότι τη δεκαετία του 1960 ο Αμερικανός ψυχολόγος, Boris Levinson, δημοσίευσε δεκάδες επιστημονικές μελέτες σχετικές με μεθόδους ψυχοθεραπείας με τη βοήθεια ζώων.
Αναγνώρισε το γεγονός ότι οι σκύλοι μπορούν να ενισχύσουν την ψυχολογική ευεξία των ανθρώπων.
Ο Levinson υπέθεσε ότι ο σκύλος χρησίμευε ως καταλύτης, διευκολύνοντας ένα ασφαλές κανάλι για την ανάδυση των ασυνείδητων ανησυχιών και φόβων των ασθενών του.
Οι θεωρίες του Levinson έχουν υποστηριχθεί από πληθώρα μεταγενέστερων ερευνών για τον ρόλο των σκύλων ως βοηθών θεραπευτών σε νοσοκομεία, γηροκομεία και φυλακές.
Σύμφωνα με τον κ. Κόρακα, το 2007 σε μία επιστημονική μελέτη -άρθρο ανασκόπησης-, η ψυχολόγος Deborah Wells, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέλφαστ, αναφέρει ότι οι σκύλοι μπορούν να συμβάλουν στη ψυχολογική ευημερία των ανθρώπων.
Πολλές έρευνες, όπως αναφέρει ο κ. Κόρακας, έχουν δείξει ότι τα ζώα, ιδιαίτερα οι σκύλοι, μπορούν να βελτιώσουν τις επιπτώσεις δυνητικά αγχωτικών γεγονότων της ζωής, όπως το πένθος και το διαζύγιο.
Επίσης, συμβάλλουν στη μείωση των επίπεδων άγχους, της μοναξιά, της κατάθλιψης και ενισχύουν τα συναισθήματα αυτονομίας και αυτοεκτίμησης.
«Πολλά από τα παραπάνω ψυχολογικά οφέλη μπορεί να προκύψουν απευθείας από τη συντροφιά που προσφέρουν οι σκύλοι στους ανθρώπους. Τα τελετουργικά χαιρετισμού τους, η φυσική στοργική διάθεση, η πίστη και η ευρέως αντιληπτή άνευ όρων αγάπη προς τον αφεντικό τους, χρησιμεύουν στην προώθηση των θετικών συναισθημάτων. Παράλληλα, μπορούν να βοηθήσουν έμμεσα την ψυχολογική ευεξία, μέσω της διευκόλυνσης των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ανθρώπων, διότι, εδώ και πολλά χρόνια, είναι γνωστός ο κοινωνικοποιητικός ρόλος των σκύλων συντροφιάς», επισημαίνει ο κ. Κόρακας.
Πληροφορεί ότι, αν και έχουν δημοσιευτεί έρευνες οι οποίες αντικρούουν, ή ελαχιστοποιούν, τα ψυχολογικά οφέλη των ιδιοκτητών κατοικίδιων, πολύ πρόσφατη έρευνα του 2022 διερεύνησε τη συσχέτιση μεταξύ ψυχολογικής ευεξίας και του στιλ προσκόλλησης του ιδιοκτήτη με τον σκύλο του.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα που έχουν κατοικίδιο σκύλο, έχουν υψηλότερη ψυχολογική ευημερία. Η αυτονομία, η αγάπη για το περιβάλλον, η προσωπική ανάπτυξη και οι θετικές σχέσεις με τους άλλους, ήταν οι πτυχές της ψυχολογικής ευεξίας που επωφελήθηκαν όσοι είχαν σκύλο για κατοικίδιο.
«Η φροντίδα του σκύλου συμβάλλει στην εξέλιξη της προσωπικότητάς μας, διότι αποκτάμε μεγαλύτερη αίσθηση προσωπικής ευθύνης, συνέπειας και ευαισθησίας απέναντι σε μια ζωντανή ύπαρξη. Η ενασχόληση μαζί του λειτουργεί αγχολυτικά, διότι αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε την εστίαση του ενδιαφέροντος μας. Οπότε, συνειδητά ή όχι, κάνουμε μια παύση σε αυτά που μας προβληματίζουν, και αδειάζουμε, έστω προσωρινά, τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μας, κάτι που βοηθά σημαντικά να δούμε τα πράγματα πιο ρεαλιστικά», εξηγεί ο κ. Κόρακας και συμπληρώνει: «Μπορεί να αποτελέσει «καθρέφτη» των δικών μας ελαττωμάτων, καθώς μέσω των λανθασμένων συμπεριφορών που αντιλαμβανόμαστε ότι κάνουμε στον σκύλο μας, δεν επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη στο κατοικίδιό μας, αλλά ούτε και στους συνανθρώπους μας.
Σε περίπτωση θανάτου του, τόσο εμείς όσο και τα παιδιά, βιώνουμε τις συνέπειες της απώλειας, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής, και εξοικειωνόμαστε με την ιδέα του θανάτου και την αντιμετώπιση του».
Ο σκύλος συμβάλλει στην μείωση της κατάθλιψης, διότι αποτελεί μια καλή παρέα για τους μοναχικούς ανθρώπους, όπως λέει ο κ. Κόρακας, και υποκατάστατο της ανθρώπινης συντροφικότητας, που κάποια διαστήματα της ζωής τους, μπορεί να τους λείπει. Επίσης, πολλές φορές προκαλεί γέλιο με τις χαριτωμένες αντιδράσεις του. Και, ως γνωστόν, το γέλιο είναι πηγή ζωής.
Τέλος, η ίδια του η ύπαρξη αποτελεί κίνητρο για κίνηση (περπάτημα, τρέξιμο, άθληση στη φύση). Η ήπια μορφή άθλησης βοηθά σημαντικά στην κατάθλιψη.
