Η εξωσωματική γονιμοποίηση στη μάχη διάσωσης του λευκού βόρειου ρινόκερου. Τι κάνουν οι επιστήμονες για να αναπαραχθεί το είδος.
Πριν από έναν αιώνα υπήρχαν λιγότεροι από 100 νότιοι λευκοί ρινόκεροι (Ceratotherium simum simum). Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 20.000. Δυστυχώς, τα νούμερα αυτά αφορούν μόνο το νότιο υποείδος του λευκού ρινόκερου.
Με το θάνατο του τελευταίου αρσενικού βόρειου λευκού ρινόκερου το 2018 (Ceratotherium simum cottoni), το μεγαλόσωμο ζώο δεν μπορεί να αναπαραχθεί και να σωθεί φυσικά. Με μόνο δύο θηλυκά να απομένουν, το υποείδος ταξινομείται ως λειτουργικά εξαφανισμένο.
Αυτή είναι μια οδυνηρή, αλλά όχι εντελώς απελπιστική κατάσταση. Νέες τεχνικές, όπως η γονιμοποίηση in vitro (κοινώς γνωστή ως εξωσωματική γονιμοποίηση), μας επιτρέπουν να παρακάμψουμε την κανονική αναπαραγωγή για να παράγουμε νέα μωρά λευκού βόρειου ρινόκερου.
Τα δείγματα σπέρματος από νεκρά αρσενικά που διατηρούνται σε τράπεζες σπέρματος επιλύουν τη μία πλευρά της εξίσωσης, αλλά δεν υπάρχουν κατεψυγμένα δείγματα στα οποία μπορούμε να βασιστούμε τόσο εύκολα.
Το Rhino Fertility Project στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης βοηθά στην επίλυση αυτού του προβλήματος. Χρησιμοποιώντας ιστό ωοθήκης από νεκρούς θηλυκούς ρινόκερους για να μεγαλώσουν ωάρια για γονιμοποίηση σε εργαστήριο, είναι εφικτό να σωθεί ο βόρειος λευκός ρινόκερος – και πιθανώς, άλλα απειλούμενα είδη – από την εξαφάνιση.
Μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Thomas Hildebrandt από το Ινστιτούτο Leibniz για τον Ζωολογικό Κήπο και την Έρευνα για την Άγρια Ζωή στη Γερμανία πραγματοποίησαν μια σημαντική ανακάλυψη το 2019, όταν κατάφεραν να συλλέξουν ωάρια από τους τελευταίους εναπομείναντες θηλυκούς βόρειους λευκούς ρινόκερους.
Μετά τη θεραπεία των θηλυκών με ορμόνες, τα ωάρια συλλέχθηκαν, μεταφέρθηκαν σε εργαστήριο όπου ωρίμασαν και στη συνέχεια γονιμοποιήθηκαν με κατεψυγμένο σπέρμα.
Μέχρι σήμερα, ελάχιστα έμβρυα έχουν δημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο. Είναι κατεψυγμένα και περιμένουν την εμφύτευση σε ένα θηλυκό νότιο λευκό ρινόκερο. Η μεταφορά εμβρύων για την παραγωγή μωρών είναι μια διαδικασία που έχει καθιερωθεί για πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένων των αλόγων και των αγελάδων, αν και βρίσκεται ακόμη στη φάση ανάπτυξης για τους ρινόκερους.
Σύμφωνα με το theconversation, οι ρινόκεροι δεν υποβάλλονται σε εμμηνόπαυση και έτσι οι ωοθήκες των ηλικιωμένων ζώων εξακολουθούν να περιέχουν μικρά θυλάκια. Στόχος της επιστημονικής ομάδας είναι να εκμεταλλευτεί τον ιστό των ωοθηκών ενός νεκρού ρινόκερου στο εργαστήριο.
Αξιοποιώντας το πλήρες δυναμικό των ωοθηκών ενός ρινόκερου, στοχεύουν να μεγαλώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ωάρια, χρησιμοποιώντας ιστό ωοθηκών από διαφορετικά είδη ρινόκερου, συμπεριλαμβανομένου του νότιου λευκού, ινδικού και μαύρου ρινοκέρου.
Δεδομένου ότι όλα τα είδη ρινοκέρων απειλούνται, αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερα είδη εκτός από το βόρειο λευκό, συμπεριλαμβανομένων των σπάνιων ρινόκερων της Ιάβας και της Σουμάτρας.