Η ιστορία του Λάμπο, του σκύλου των σιδηροδρόμων, είναι μια από τις πιο αξιολάτρευτες ιστορίες που συνδέουν ζώα και ανθρώπους. Ο Λάμπο ήταν ένα σκυλάκι που έμοιαζε με Γερμανικό Ποιμενικό και έζησε στην Ιταλία τη δεκαετία του 1950. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν η μοναδική του ικανότητα να ταξιδεύει μόνος του με τρένα και να επιστρέφει πάντα στη βάση του, στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καμπίλια Μαρίτιμα, όπου ζούσε μαζί με τον σταθμάρχη που τον είχε υιοθετήσει.
Ο Λάμπο ξεκίνησε τα ταξίδια του μια μέρα που αποφάσισε να ανέβει μόνος του σε ένα τρένο. Προς έκπληξη όλων, δεν χάθηκε, αλλά ήξερε ακριβώς πώς να κατέβει στο σωστό σταθμό και να επιστρέψει. Αυτή του η ικανότητα να προσανατολίζεται και να ταξιδεύει ανεξάρτητα τον έκανε διάσημο. Στα ταξίδια του, επισκεπτόταν κοντινές πόλεις και γινόταν αγαπητός από επιβάτες και εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους.
Το πιο αξιοθαύμαστο είναι ότι φαινόταν να κατανοεί απόλυτα τα δρομολόγια των τρένων, επιλέγοντας πάντα το σωστό τρένο και το σωστό χρόνο για να επιστρέψει. Υπάρχουν ακόμα και μαρτυρίες πως βοηθούσε επιβάτες να προσανατολιστούν, κάνοντάς τον ακόμα πιο αξιαγάπητο.
Μετά τον θάνατό του, ο Λάμπο τιμήθηκε με ένα άγαλμα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καμπίλια Μαρίτιμα. Το άγαλμα παραμένει ως φόρος τιμής στη μνήμη του, συμβολίζοντας τη μοναδική σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων και τη δύναμη της πίστης και της εξυπνάδας που μπορεί να έχει ένας σκύλος. Η ιστορία του συνεχίζει να συγκινεί, προσφέροντας έμπνευση και χαρά σε ανθρώπους από διάφορες γενιές.