Ό,τι δεν μπορεί να χωνέψει ο πελαργός, το φτύνει συνήθως υπό τη μορφή μεγάλων σβόλων. Ή τουλάχιστον έτσι πιστευόταν καθώς μια φοιτήτρια στην Καρλσρούη ανέλυσε αυτά τα υπολείμματα τροφών και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Ένα πουλί που είναι τόσο μεγάλο όσο ο πελαργός χρειάζεται μεγάλες ποσότητες τροφής. Για αυτό όμως δεν είναι και ιδιαίτερα επιλεκτικό, με συνέπεια να καταπίνει συχνά ό,τι βρεθεί μπροστά του και τουλάχιστον μοιάζει με τροφή: μικρά ζώα, όπως έντομα, ερπετά, αμφίβια, μικρά θηλαστικά, αλλά και ψάρια. Ό,τι δεν μπορεί να χωνέψει ο πελαργός, το φτύνει συνήθως υπό τη μορφή μεγάλων σβόλων.
Η Γερμανίδα φοιτήτρια Φραντσίσκα Φριτς έβαλε στο μικροσκόπιό της αυτούς τους σβόλους με τα υπολείμματα τροφών, για να διερευνήσει τι ακριβώς τρώνε οι πελαργοί που ζουν στην περιοχή της και που δεν μπορούν να χωνέψουν.
Η φοιτήτρια Βιοποικιλότητας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης δεν βρήκε μόνο υπολείμματα σκελετών από μικρά ζώα, χώμα και γρασίδι. Βρήκε επίσης κορδόνια, λάστιχα σε διάφορες μορφές και χρώματα, όπως επίσης μικρά θρύψαλα από σκληρό πλαστικό. «Φτύνοντάς τα ο πελαργός μπορεί να κινδυνεύσει», εξηγεί.
Μεγάλες ποσότητες πλαστικών
Είναι προφανές ότι τα πουλιά δεν καταφέρνουν να φτύνουν πάντα ό,τι έχουν καταπιεί και δεν μπορεί να επεξεργαστεί ο οργανισμός τους. Ο Στέφαν Άιζενμπαρτ, που ειδικεύεται στη φροντίδα πελαργών, βρήκε τον περασμένο Ιούνιο ψόφιο ένα νεαρό ζώο που είχε στο στομάχι του ένα μπαλόνι. «Έφαγε το μπαλόνι, δεν μπορούσε να το αποβάλει και έτσι ψόφησε». Ο ίδιος καθαρίζει εδώ και χρόνια φωλιές πελαργών και δηλώνει έκπληκτος από τις ποσότητες πλαστικών που συχνά βρίσκει σε αυτές.
Η 28χρονη εξέτασε περί τους 170 σβόλους από διάφορες φωλιές πελαργών. Στο ένα τρίτο περίπου των υπολειμμάτων εντόπισε κομμάτια πλαστικών. Σε έναν σβόλο μάλιστα βρήκε μαζεμένα τέσσερα-πέντε λαστιχάκια.
Πλαστικά και στις φωλιές
Όταν ένα πουλί δεν μπορεί να αποβάλει το πλαστικό που μόλις κατάπιε, αυτό μπορεί να προκαλέσει συμφόρηση στομάχου, εξηγεί ο ορνιθολόγος Λαρς Λάχμαν. «Έχει ένα διαρκές αίσθημα κορεσμού και κάποια στιγμή σταματά να τρώει με αποτέλεσμα να ψοφήσει».
Ακόμη μεγαλύτερος είναι όμως ο κίνδυνος που απορρέει για τα ζώα από τα πλαστικά που μαζεύουν στις φωλιές τους. Ο Στέφαν Άιζενμπαρτ επιβεβαιώνει ότι κατά καιρούς έχει κυριολεκτικά απελευθερώσει πελαργούς από πλαστικά που με τον καιρό έγιναν μια ενιαία μάζα.
Όπως εξηγεί ο ειδικός, αυτά τα μεγάλα κομμάτια πλαστικού έχουν ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να τρέξει η βροχή και να παραμένει στις φωλιές, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τα νεαρά ζώα. Επίσης, μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να γίνουν πολύ βαριές για τις φωλιές, με κίνδυνο να καταρρεύσουν.
