Ο καπνός από τις πυρκαγιές της Αυστραλίας την περίοδο 2019-2020, ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από το Νότιο ωκεανό πριν καταλήξει στη θάλασσα. Όταν ήρθε σε επαφή με το νερό, τροφοδότησε μία εκρηκτική ανάπτυξη φυτοπλαγκτόν σε μία έκταση μεγαλύτερη από την Αυστραλία, μεταξύ Νότιας Αμερικής και Νέας Ζηλανδίας. Συνολικά, οι πυρκαγιές απελευθέρωσαν 715 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα, διπλάσια ποσότητα από ότι υπολογίζαμε έως τώρα, ενώ και η ανάπτυξη του πλαγκτόν ξεπερνά οτιδήποτε έχει μετρηθεί ποτέ στα τελευταία 22 χρόνια δορυφορικών αρχείων και διήρκησε περίπου τέσσερις μήνες.
Κι ενώ το πλαγκτόν είναι η τροφή πολλών θαλάσσιων ειδών, μία τέτοια έκρηξη στην ανάπτυξή του δεν είναι θεμιτή, καθώς το τεράστιο νέφος των μικροοργανισμών δημιουργεί μία τοξική “σούπα” στον ωκεανό.
Εκρηκτικές αναπτύξεις μπορεί να είναι θανατηφόρες για τα ζώα. Ένα και μόνο περιστατικό μπορεί να εξαφανίσει αμέτρητες χιλιάδες ζώα μέσα σε λίγες μέρες, αφήνοντας “νεκρές ζώνες” σε λίμνες και παράκτιες περιοχές. – Chris Hays, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σουηδίας
Τα αεροζόλ του καπνού από τις πυρκαγιές είναι ο λόγος ανάπτυξης της άλγης, με τη χαμηλή αλλά σημαντική συγκέντρωση σιδήρου να αποτελεί τροφή για τους μικροσκοπικούς οργανισμούς, καθώς το χρειάζονται για τη φωτοσύνθεση.
Η ανάπτυξη ήταν τόσο γρήγορη, που ακολούθησε τις πυρκαγιές μόλις σε μερικές εβδομάδες και σε μερικές περιπτώσεις σε μέρες. – Jakob Weis, University of Tasmania
Το μέγεθος και η αλλαγή στην παραγωγικότητα ισοδυναμούσε με το να μεταμορφώσουμε όλη την έρημο Σαχάρα σε ένα μέτρια παραγωγικό λιβάδι για αρκετούς μήνες. Η έρευνα αυτή αποδεικνύει τις τεράστιες επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τα αεροζόλ από την Αυστραλία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, κάτι που δε θα γνωρίζαμε αν δε διαθέταμε συστήματα παγκόσμιας παρακολούθησης των ωκεανών. – Pete Strutton, University of Tasmania