Τα κατοικίδια μας δεν χρειάζονται μόνο τροφή και νερό για να είναι καλά. Ούτε είναι αρκετά μόνο τα παιχνίδια και οι βόλτες.
Πρέπει να τα προσέχουμε και να παρατηρούμε όλες τις αντιδράσεις τους και οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά τους και τις συνήθειες τους καθώς μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας για το οποίο να πρέπει να επέμβουμε, ίσως και άμεσα. Πολλά θα μπορούσαν να συμβούν.
Για παράδειγμα, μπορεί να καταπιεί κάποιο μικρό αντικείμενο, να εισέλθει κάτι στη μύτη του, να πάθει υποθερμία λόγω του κρύου ή θερμοπληξία καθώς με το κρύο αναγκαζόμαστε να δυναμώσουμε την θέρμανση. Πώς όμως θα καταλάβουμε ότι συμβαίνει κάτι και το κατοικίδιο μας χρειάζεται τις πρώτες βοήθειες.
Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσουμε είναι η αλλαγή στη διάθεση του. Θα δούμε το κατοικίδιο μας να είναι υποτονικό, να μην έχει διάθεση να παίξει, να μην τρώει και να μην πίνει νερό. Πέρα λοιπόν από τα παραπάνω θα πρέπει να γίνει από εμάς ένας αρχικός έλεγχος ώστε να μπορούμε, επικοινωνώντας στη συνέχεια με τον κτηνίατρο μας, να τον ενημερώσουμε και να του δώσουμε τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει. Αρχικά, θα πρέπει να ανοίξουμε το στόμα του και να δούμε αν υπάρχει κάποιο μικροαντικείμενο μέσα.
Αν είναι κάτι που μπορούμε να το αφαιρέσουμε μόνοι μας, το κάνουμε άμεσα. Για τον ίδιο λόγο ελέγχουμε και την μύτη του, αν έχει εισχωρήσει κάτι στα ρουθούνια του. Αν όντως υπάρχει κάτι, δεν προσπαθούμε καθόλου να το αφαιρέσουμε αλλά επικοινωνούμε αμέσως με τον κτηνίατρο. Υπάρχει περίπτωση, στην προσπάθεια μας να το αφαιρέσουμε, να το ωθήσουμε πιο βαθειά και η κατάσταση να γίνει τελικά, πιο δύσκολη.
Συνεχίζοντας το έλεγχο, ανοίγουμε το στόμα του κατοικίδιου μας πάλι και ελέγχουμε το χρώμα των ούλων του και του βλεννογόνου των χειλιών. Αν όλα είναι φυσιολογικά θα πρέπει να έχουν ροζ χρώμα. Αν το χρώμα είναι λευκό είναι ένδειξη πως υπάρχει πρόβλημα. Βέβαια, αν πατήσουμε ελαφρά με το χέρι μας και επανέλθει το ροζ χρώμα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως το λευκό παραμείνει, τότε ενημερώνουμε τον κτηνίατρο. Πρέπει επίσης να μετρήσουμε τους παλμούς της καρδιάς του. Ο μέσος όρος των φυσιολογικών καρδιακών παλμών είναι 80 με 110 το ένα λεπτό.
Θα πρέπει λοιπόν, να βρούμε το σημείο στο ποδαράκι του που χτυπούν οι παλμοί του και να τους μετρήσουμε. Όπως δηλαδή κάνουμε κι εμείς οι άνθρωποι. Αν είναι λιγότεροι ή περισσότεροι από το φυσιολογικό, ενημερώνουμε πάλι τον κτηνίατρο μας. Καλό είναι, τέλος, να μετρήσουμε και την συχνότητα των αναπνοών του. Η φυσιολογική συχνότητα είναι 40 αναπνοές ανά ένα λεπτό. Βάζουμε λοιπόν το χέρι μας στο διάφραγμα του και μετράμε. Υπάρχει ενδεχόμενο να έχει ταχύπνοια, να αναπνέει δηλαδή πολλές φορές το λεπτό. Θα πρέπει, επίσης, να προσέξουμε αν διαρκεί πολύ ώρα, αν υποχωρεί και επαναλαμβάνεται λίγο αργότερα.
Οποιαδήποτε ένδειξη και να έχουμε, ενημερώνουμε, όπως είπαμε, τον κτηνίατρο και εκείνος θα μας συμβουλέψει τι πρέπει να κάνουμε. Για κανένα λόγο δεν κάνουμε εμείς την διάγνωση ούτε αποφασίζουμε εμείς για την θεραπεία. Ούτε καταφεύγουμε στο διαδίκτυο για να εντοπίσουμε την ασθένεια ή το πρόβλημα που μπορεί να έχει.
Η δική μας αρμοδιότητα είναι να αντιληφθούμε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την υγεία του κατοικίδιου μας και να δούμε τις ενδείξεις. Αρμόδιος είναι μόνο ο κτηνίατρος. Χρειάζεται προσοχή και μεγάλη υπευθυνότητα γιατί αφορά στην υγεία ενός ζωντανού οργανισμού και φυσικά πολλή αγάπη γιατί αφορά σε μέρος της ζωής και της οικογένειας μας.